Eenzaamheid kan leiden tot hartziekte

Eenzame mensen hebben een grotere kans op hartziekten. Sociale isolatie wakkert ontstekingsprocessen in het lichaam aan, die kunnen leiden tot hartproblemen, artritis en bepaalde vormen van kanker. Hoewel veel studies al hebben vastgesteld dat eenzame mensen meer kans hebben op een chronische aandoening, is een studie van de University of Surrey een van de eerste onderzoeken naar de lichamelijke effecten van eenzaamheid. Eenzaamheid lijkt het ontstekingsproces in gang te zetten, dat veel voorkomt bij mensen die beschadigd weefsel hebben of een virus of bacteriële infectie. Hoewel ontsteking kan zorgen voor herstel en heling, beschadigt chronische ontsteking gezonde cellen, weefsels en organen, uiteindelijk leidend tot hartproblemen, artritis, diabetes en sommige kankervormen. Met name sociaal isolement lijkt in de bloedbaan te zorgen voor afgifte van C-reactieve proteïne, een ontstekingsmarker, zo ontdekten de onderzoekers na bestudering van dertig onderzoeken. Hoewel het verband duidelijk bestaat, wisten de onderzoekers niet zeker of sociaal isolement op zichzelf de ontstekingsreactie veroorzaakte of dat het een reactie was op stress bij de eenzame persoon. De onderzoekers waarschuwden ook dat sociaal isolement en eenzaamheid niet op een hoop moeten worden gegooid. Ze zijn niet noodzakelijk hetzelfde en de bijbehorende ontstekingsreacties lijken verschillend te zijn.

Feiten en cijfers over eenzaamheid

• Gemiddeld neemt eenzaamheid toe met het ouder worden;
• In de periode 2011-2019 is het aantal ouderen van 75 jaar en ouder toegenomen van 1.2 naar 1.4 miljoen;
• Naar schatting voelt 30-39 procent van de ouderen boven de 75 jaar zich eenzaam. Dit percentage neemt toe tot 46 procent onder mensen van 90 jaar of ouder;
• Eén groep vormt hierop een uitzondering. Ouderen met gezondheidsproblemen die naar een verpleeghuis verhuizen, worden minder eenzaam (Campen, Vonk en Tilburg, 2018);
• Een onderzoek onder 797 Nederlanders die 75 jaar of ouder waren, laat zien dat 29 procent van de ondervraagden mensen om zich heen mist; 24 procent weinig/geen mensen kent op wie hij of zij volledig kan vertrouwen en 21 procent een leegte om zich heen ervaart.

Bron: Neurosci BiobehavRev