sluiten

Tim Born (18) van het kastje naar de muur gestuurd na scooterongeluk

"Alles glipte uit mijn vingers. Ik had bijvoorbeeld al maandenlang mijn vrienden niet meer gezien."

De schrik sloeg de 18-jarige Tim Born uit Den Haag in oktober om het hart toen er ineens een auto uit een inrit kwam zetten. Een botsing was onvermijdelijk. Tim, die geen helm droeg ten tijde van het ongeluk, klapt met zijn hoofd tegen het autoportier alvorens op de grond te belanden. In de week na het ongeluk krijgt Tim steeds meer last van hoofdpijn. “Ik kon ook heel slecht tegen licht en geluid en voelde me niet lekker in mijn hum,” vertelt Tim. Als Tim na een week van toenemende klachten toch maar de huisarts bezoekt, stelt deze als diagnose een hersenschudding en overprikkeling. “Ik moest het maar even rustig aan doen.” Toch worden Tim’s klachten niet minder, integendeel. In de periode tot en met december gaat het steeds slechter met Tim. “De hoofdpijn ging maar niet weg. En licht en geluid kon ik nauwelijks verdragen. Toen ik aanvankelijk nog naar school ging, ging dat alleen als ik een zonnebril opzette tijdens de les. Ik had ook grote moeite om te focussen en concentreren. Een boek lezen of een film kijken lukte niet, alles werd steevast wazig voor mijn ogen. Ook mijn geheugen liet me steeds vaker in de steek. Ik had voor het ongeluk bijvoorbeeld een bijbaantje in de horeca en kon zonder problemen bestellingen opnemen van drie tafeltjes en dan wist ik daarna nog precies wie wat had besteld. Dat ging echt niet meer. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik in een uur tijd drie keer aan mijn moeder vroeg waar mijn vader was en dan had ik ondertussen ook nog een appbericht aan mijn vader gestuurd om het hem zelf te vragen.” 

Slapeloze nachten

Wellicht het meest vervelende uit die periode vindt Tim de slapeloze nachten. “Ik sliep altijd heel goed, maar na dat ongeluk had ik hier de grootst mogelijke moeite mee. Twee uur aaneengesloten slapen was er niet bij. Verschrikkelijk, dan duurt het echt heel lang voordat het ochtend wordt.” Een herkenbaar patroon uit deze periode is volgens Tim dat de klachten in de loop van de dag erger werden. “In de maand december ben ik van ellende nauwelijks mijn kamer uit geweest. In januari heb ik moeten stoppen met mijn opleiding aan de PABO.” Tim zit echter niet bij de pakken neer en zoekt hulp waar mogelijk. “Naast de huisarts en het ziekenhuis ben ik bij een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een orthomanuele therapeut, een mindfullness coach en een neuroloog geweest. Bij  het revalidatiecentrum was zo’n lange wachtrij, dat dat helemaal geen optie was.” Helaas blijft resultaat uit bij al deze bezoeken en behandelmethodes. “Langzaamaan was ik dan ook het vertrouwen in de reguliere zorg verloren.” Als Tim noodgedwongen zijn opleiding tot leraar moet opgeven, biedt hij de basisschool, waar hij stage liep, aan om – tijdens zijn goede momenten - op vrijwillige basis ondersteuning te geven. “Dat gaf mij toch een goede reden om ’s ochtends mijn bed uit te komen en mezelf nuttig te maken.” 

Geluk bij een ongeluk

Als een geluk bij een ongeluk was er op deze basisschool een juf die Tim aanraadde om een afspraak te maken bij het Functioneel Neurologisch Instituut. “Haar broer had er hele goede ervaringen mee.” Na het maken van een afspraak bij het behandelcentrum in Lisse gloort er dan toch weer hoop aan de horizon voor Tim. “Na het doornemen van de door mij ingevulde vragenlijsten en het doen van wat testen en onderzoeken vertelde de behandelaar mij dat het probleem voor hem duidelijk was. Ik had een traumatic brain injury en daar is hij in gespecialiseerd, vertelde hij me. Het was voor mij een verademing om iemand tegen te komen die tegen mij zei dat hij mij kon helpen.” In de drie weken die volgen ondergaat Tim twee behandelsessies per week. “Na vier behandelsessies merkte ik nog niet zoveel. Mijn behandelaar vertelde mij dat dit vrij normaal is. Hij voorspelde me dat ik me na de zesde behandeldag, tijdens de twee behandelvrije weken erna, beter zou gaan voelen. En hij had gelijk. De hoofdpijn werd minder. Ik kwam weer wat beter de dag door.” 

Herstel zet door

In de periode die volgt zet het herstel van Tim door. “Ik slaap weer veel beter, kan weer goed licht en geluid verdragen, mijn geheugen is hersteld en ik kan weer veel beter focussen. En waar ik na het ongeluk moeite had om met mijn emoties om te gaan, kwam ook dat deel weer veel meer in balans. Als ik nu dingen doe, kan ik het ook weer veel langer volhouden.” Ook op sportief vlak heeft Tim de draad weer op kunnen pakken. “Na het ongeluk was trappenlopen al een probleem. Dat dreunde dan door naar mijn hoofd. Nu kan ik alweer goed hardlopen en ik ben van plan te gaan roeien. Ik ben daarnaast een fanatiek rugbyer. Daar ben ik nog wel even voorzichtig mee, maar pas tijdens een groot toernooi in België heb ik toch weer een aardig potje kunnen meespelen.” Ook ziet Tim zijn beroepshalve toekomst weer met vertrouwen tegemoet. “Ik ga in september weer starten met mijn lerarenopleiding. En in de tussentijd kan ik zonder noemenswaardige problemen ondersteunen bij de basisschool. Dat doe ik vier dagen in de week. En dan sta ik soms voor een groep van 30 drukke kinderen. Toch gaat dat heel goed.” 

Beroerd voelen

Hoe anders zag de situatie er enkele maanden terug uit voor Tim. “Ik weet niet hoe het met me was afgelopen als die juf op de basisschool me die tip niet had gegeven. Ik voelde me echt heel beroerd. Alles glipte uit mijn vingers. Ik had bijvoorbeeld al enkele maanden mijn vrienden niet meer gezien. Ik ben dan ook echt heel blij dat ik bij het Functioneel Neurologisch Instituut terecht ben gekomen. Los van de deskundigheid is de manier van omgang er ook heel prettig. Ik vind het ook fijn dat je goed wordt voorbereid op de dingen die komen gaan.” Tim is ervan overtuigd dat ook de voedingssupplementen, die hem zijn voorgeschreven als onderdeel van het behandelplan, hebben bijgedragen aan zijn herstel. “De waarde van mijn neurotransmitters is gemeten en er bleek dat alle signalen die bij mij binnenkwamen, niet werden gefilterd. Daardoor stonden mijn hersenen als het ware altijd aan. Normaal zorgt een filter ervoor dat alleen de belangrijke signalen binnenkomen. Om daar weer meer balans in te krijgen gebruik ik Gabax. Het supplement Catex dat ik gebruik zorgt ervoor dat ik me fysiek energieker voel en me daarnaast in het geheel wat positiever voel. Na het ongeluk kon ik me namelijk nog weleens somber voelen. Al met al voel ik me heel erg geholpen door het team van het Functioneel Neurologisch Instituut. Door erover te vertellen hoop ik ook andere mensen met klachten te helpen."

 

Contact

Heeft u een vraag of wilt u een intake gesprek aanvragen?

Neem contact op

Direct contact?

Bel 071 - 362 01 01
Maandag t/m vrijdag
8.00 – 17.30 uur

Blijf op de hoogte

Meld u aan voor onze nieuwsbrief en ontvang de nieuwste ontwikkelingen rondom het vakgebied functionele neurologie en ons Instituut rechtstreeks in uw mailbox.

www.fninstitute.com gebruikt cookies om de website te verbeteren en te analyseren, voor social media en om ervoor te zorgen dat je relevante advertenties te zien krijgt. Als je meer wilt weten over deze cookies, klik dan hier voor ons cookie beleid. Bij akkoord geef je www.fninstitute.com toestemming voor het gebruik van cookies op onze website.
 Cookies NIET accepteren