"Als ik goed naar mijn lichaam luister, kan ik nagenoeg alles weer doen"

Als Petra op een druilige zondagmorgen in december haar bed wil uitstappen, merkt ze dat er iets goed mis is met haar onderrug. Twee uur later lukt het haar niet eens meer om naar het toilet te gaan. Deze nare ervaring luidt een pijnlijke periode in voor Petra, waarin ze eigenlijk alleen nog maar in bed kan liggen. “Een klein stukje lopen in huis ging heel moeizaam en zitten was ook geen optie. Het komt erop neer dat ik een maand of drie voornamelijk in bed heb gelegen. In die houding had ik het minste last van mijn onderrug.” In samenspraak met haar werkgever moet Petra stoppen met werken. “Ik werk op kantoor en zit eigenlijk de hele dag, maar dat ging nog niet eens tien minuten. Dan verging ik van de pijn. Ik werd echt extreem beperkt door die pijn. Naar de douche gaan bijvoorbeeld stelde ik zoveel mogelijk uit want dat deed zo’n pijn.” Aanvankelijk is het voor Petra een groot raadsel waar de lage rugpijn door werd veroorzaakt. Op aanraden van haar partner maakt ze een afspraak bij het Functioneel Neurologisch Instituut. “Mijn vriend hebben ze er van zijn rugklachten afgeholpen. En bij hem in de familie zijn er meer met goede ervaringen.”

Angst overwinnen

Om voor de eerste keer naar het Functioneel Neurologisch Instituut te gaan, moest Petra zich wel eerst even over een drempel heen zetten. “Ik heb van kinds af aan al een soort angst voor dokters, tandartsen en ziekenhuizen. Ik vond het dan ook best wel spannend om voor de eerste keer binnen te stappen bij het Functioneel Neurologisch Instituut. Maar toen ik binnenkwam viel die angst toch al vrij snel weg. Je hebt helemaal niet het idee dat je een ziekenhuis binnenstapt. Het ziet er aan de binnenkant niet zo uit en ook de mensen zijn heel warm en betrokken. Als ik bijvoorbeeld eens een keer moest bellen, dan wisten de assistentes direct wie ze voor zich hadden en wat mijn klachten waren. Je bent er in de ogen van het behandelteam zeker geen anonieme patiënt. De informele sfeer en de persoonlijke aanpak van de behandelaar spreken mij erg aan. Wat mij opvalt is dat er heel goed naar het totale plaatje wordt gekeken. Dat viel me direct al op toen ik vooraf een aantal vragenlijsten moest invullen. Daarin werd bijvoorbeeld ook gevraagd naar mijn stoelgang en het eventueel gebruiken van supplementen. In eerste instantie dacht ik ‘wat heeft dat met mijn rug te maken’, maar het werd me al snel duidelijk dat zaken, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken lijken te hebben, toch invloed op elkaar kunnen hebben. Al met al voel ik me er heel serieus genomen.” 

Stress

Samen met Petra gaat haar behandelaar op zoek naar de oorzaak voor de rugpijn. De oorzaak wordt uiteindelijk gevonden in de vorm van langdurig opgebouwde stress. “Achteraf is dat al zo’n vijf jaar geleden begonnen. Ik werd toen geconfronteerd met een burnout-achtige situatie op mijn werk en ook privé kreeg ik in een vrij korte tijd het nodige te verduren. Toch ben ik maar door blijven gaan. Ik heb de klachten, die ik had, niet serieus genomen. Ik heb ook een redelijk stressvolle baan, dat helpt natuurlijk ook niet. Ik herken het ook wel van mezelf; het kost me moeite om voor mezelf te kiezen.” Het resultaat van de jarenlang opgebouwde stress is dat Petra’s lichaam op die bewuste zondagmorgen in december zegt ‘tot hier en niet verder’. “De stress sloeg op mijn rug. Mijn behandelaar gaf aan dat hij mij wel kon helpen, maar dat het vooral belangrijk was dat ik aan de stress ging werken. Dat was immers de oorzaak van alle ellende. En die stress moet verdwijnen om te kunnen werken aan een duurzaam herstel.” Parallel aan de behandelingen in het Functioneel Neurologisch Instituut werkt Petra samen met een psycholoog aan het wegnemen van de stress. “We werken toe naar een situatie, waarin ik weer goed kan functioneren zonder mezelf altijd maar volledig weg te cijferen.” 

Weer een terrasje pakken

In maart kan Petra een punt zetten achter haar behandelingen in het Functioneel Neurologisch Instituut. “Mijn behandelaar vertelde me dat hij heeft gedaan wat hij kon. Hij benadrukte dat ik mijn oefeningen moest blijven doen en ervoor moet zorgen dat de stress minder wordt.” Recent had Petra een kleine terugval, waarna ze weer twee behandelingen heeft ondergaan bij het Functioneel Neurologisch Instituut. “Daarna ging het weer beter.” Petra is blij dat ze direct contact heeft gezocht met het Functioneel Neurologisch Instituut en niet de meer gebruikelijke route via de huisarts heeft bewandeld. “Achteraf gezien is het een geluk dat mijn partner en zijn familie al goede ervaringen hadden. Daardoor is het niet eens in me opgekomen om eerst naar de huisarts te gaan. Ik denk dat me daardoor veel ellende bespaard is gebleven. De huisarts had me hoogstwaarschijnlijk doorverwezen naar de fysiotherapeut, die ongetwijfeld aan de slag zou zijn gegaan om de pijn te bestrijden in plaats van de kern van het probleem aan te pakken. Uiteindelijk zou ik dan toch in het ziekenhuis terecht zijn gekomen voor een scan, waarop de specialist waarschijnlijk geen aanknopingspunten voor een behandeling zou vinden.”  

“Als ik goed naar mijn lichaam luister, dan kan ik nagenoeg alles weer doen. Zo heb ik pas met een goede vriendin weer heerlijk op een terras kunnen zitten met het mooie weer. Dat was zo fijn.”

* Wegens privacyredenen is niet Petra's echte naam gebruikt in dit artikel.