"De vriezer schoonmaken voelde als een overwinning op mezelf"

“Ik zit met een gat van anderhalf uur, waar ik me niets van kan herinneren.” Rianne Koppejan uit Nijkerk vindt zichzelf op een mooie septemberdag om 10.30 uur terug op de bank, naast haar dochter van 2,5 jaar. Er loopt bloed uit haar oor en ze heeft verwondingen aan de rechterzijde van haar lichaam. 

“Het laatste wat ik me kan herinneren is dat ik om 09.00 uur de wasmachine aanzette. Ik had net ons dochtertje van 6 maanden op bed gelegd voor haar ochtendslaap. Onze oudste dochter was op haar kamer aan het spelen.” De enige logische verklaring voor het gat in Rianne’s geheugen is dat ze van de trap is gevallen. Omdat haar jongste dochtertje huilt, schiet ze op dat moment op de automatische piloot in de verzorgende moeder modus. Op een zeker moment begint Rianne zich misselijk te voelen. In de uren die volgen, moet ze dan ook een paar keer naar het toilet om over te geven. “Om 14.30 uur heb ik mijn man toch maar even gebeld om te vragen of hij eerder naar huis kon komen.” 

Direct naar de huisarts

Als het jonge stel de huisarts belt en haar de situatie voorlegt, draagt zij hen op om direct naar de huisartspraktijk te komen. “Zij verwees ons vervolgens direct naar het ziekenhuis.” Daar aangekomen wordt er direct een CT-scan gemaakt. “De neuroloog vertelde dat ik een hersenschudding had en een klein scheurtje in mijn schedel.” Rianne verblijft vervolgens vijf dagen in het ziekenhuis. Omdat er vocht uit haar oor bleef komen, schreef de neuroloog haar voor om drie weken niet te tillen en zoveel mogelijk te liggen. “Dat vocht was hersenvocht dat door een scheurtje in mijn hersen- en trommelvlies kwam.” In deze periode van rust krijgt Rianne veel last van hoofdpijn. Na twee weken pijnstillers te hebben gebruikt, wordt de hoofdpijn iets minder. “Ik was wel ontzettend moe in die periode en kon niet veel prikkels verdragen.” In de weken die volgen gaat Rianne wel weer mondjesmaat aan het werk. “Ik ben verpleegkundige op de hartbewaking. Maar in die periode heb ik niet aan het bed gestaan, maar maximaal zo’n 2 uur per dag administratieve taken gedaan. Meer zat er ook echt niet in.” 

Moeite met prikkels

In januari gaat Rianne, in overleg met de bedrijfsarts, weer tweemaal twee uur per week aan de slag in haar eigenlijke functie als verpleegkundige. “Dat was fijn, mijn uniform weer aan.” Toch voelt Rianne zich in deze periode niet goed. “Ik bleef last houden van hoofdpijn, had moeite met teveel prikkels en kon me maar heel moeilijk concentreren.” Ongemerkt verengt Rianne’s leven zich in deze periode. “Mijn leven bestond uit gedoseerd werken, thuis zijn en zorgen voor de kinderen. Als ik dan eens een keertje buiten huis afsprak, dan lag ik ’s nachts tot 02.00 uur wakker van alle prikkels en indrukken.” Als er geen verbetering optreedt in Rianne’s situatie, besluit ze het advies van een familielid op te volgen. Ze belt naar het Functioneel Neurologisch Instituut. “Ik kon al snel terecht voor een intakegesprek.” Tijdens de uitgebreide intake krijgt Rianne te horen dat haar klachten het gevolg zijn van een hersentrauma. “Er werd bij verteld dat er goede hoop was op herstel. Ook werd mij geadviseerd om te kiezen voor een intensief vijfdaags behandelprogramma.” 

Twijfel in de ogen

Rianne twijfelt op dat moment nog een beetje. “Ik voelde me toevallig net iets beter, had zelfs rustig aan kunnen skiën in de week ervoor. Ik was daarnaast niet bekend met het vakgebied functionele neurologie en ik had klaarblijkelijk even nodig om te accepteren dat er echt iets mis was met me. Aan de andere kant was ik heel blij dat mijn klachten erkend werden, dat het niet aan mezelf lag en dat er iets aan mijn gezondheidsklachten gedaan kon worden.” De behandelaar ziet de twijfel in Rianne’s ogen en adviseert haar om er eerst eens een paar dagen goed over na te denken. “Hij vertelde dat het wel heel belangrijk is dat ik en mijn man er allebei voor honderd procent achter staan.” Mede na het lezen van positieve ervaringen van andere patiënten van het Functioneel Neurologisch Instituut hakt Rianne na enkele dagen de knoop door. Ze besluit er voor te gaan en meldt zich medio maart voor een vijfdaags behandeltraject in Lisse. 

Verbeterde waarden

Samen met haar man verblijft ze gedurende deze periode in een vakantiehuisje in de omgeving. Elke dag ondergaat Rianne twee behandelingen, onder meer in de Gyrostim. Dit is een hightech computergestuurde stoel, die in verschillende richtingen rondom zijn assen kan draaien, en functioneel neurologen helpt om patiënten van hun klachten en beperkingen af te helpen. “Ik weet nog dat ik me de eerste keer afvroeg hoe die stoel me zou gaan helpen.” Gedurende de week houdt Rianne haar hoofdpijnklachten. “Maar ik voelde me niet zo moe.” Alhoewel Rianne zelf geen vooruitgang constateert aan het eind van de behandelweek, geeft Rianne’s behandelaar aan erg tevreden te zijn. “De meeste grafieken lieten verbeterde waarden zien,” aldus Rianne. “Ik kreeg oefeningen mee om thuis mee aan de slag te gaan en actief aan mijn verdere herstel te werken.” Twee weken voor aanvang van de behandeling was Rianne al gestart met het innemen van de supplementen XO-7 en Gabax. 

Vriezer schoonmaken

Tijdens de eerste week thuis merkt Rianne dat de hoofdpijn minder wordt. “Ik zat ook weer veel lekkerder in mijn vel, voelde me blijer en had weer meer energie. Ik weet nog goed dat ik na een paar dagen ’s avonds de vriezer ging schoonmaken. Dat was iets waar ik lang de puf niet voor had. Dat voelde echt als een overwinning op mezelf.” Juist nu ervaart Rianne dat ze in de voorliggende periode behoorlijk somber en niet happy was. “Ik ben heel tevreden over het herstel dat ik doormaak. Ik ben ook het aantal uren op mijn werk weer aan het opbouwen, steeds met een half uur per 2 weken. Volgende week ga ik alweer vier uur per dag werken.” Ook Rianne’s collega’s ontgaat het herstel niet. “Toen ik na die behandelweek weer aan het werk ging, zei mijn afdelingshoofd dat ze aan me kon zien dat het beter met me ging. Mijn ogen stonden minder mat, juist veel helderder. En maakten weer een alertere indruk.”

Actief aan herstel werken

Inzoomend op het herstelproces constateert Rianne dat ze het heel prettig vindt om zelf actief aan haar herstel te werken. “Het advies dat ik vanuit het ziekenhuis kreeg, was: ‘doe rustig aan, alles moet vanzelf overgaan’. Maar dat advies is heel moeilijk om mee om te gaan, vooral als de klachten al maanden duren. Op een gegeven moment voel je je toch wat machteloos. Constant loop je tegen je hoofdpijn en je prikkelbaarheid aan. Ook verweet ik mezelf dat ik teveel had gedaan, terwijl ik toch écht rustig aan deed. Vanuit het Functioneel Neurologisch Instituut kreeg ik veel concretere handvatten om er mee om te gaan, zoals oefeningen en het advies om veel naar buiten te gaan, en het wandelen en sporten weer op te bouwen. Terwijl ik altijd maar dacht dat dat veel te inspannend zou zijn en ik mijn eigen herstel op die manier zou forceren. Kortom, het is zo fijn om zelf een actieve rol te hebben in het herstel in plaats van alleen maar afwachten tot alles misschien vanzelf over gaat.”

Twijfel overwonnen

Rianne is blij dat ze haar aanvankelijke twijfel heeft overwonnen en heeft gekozen voor een weekbehandelingstraject bij het Functioneel Neurologisch Instituut. “Het behandelend team daar is zo betrokken. Ze nemen al je klachten uitermate serieus. Ik vond het erg fijn dat ze alle tijd nemen om naar je te luisteren. En alhoewel het brein een zeer complex iets is, slaagde mijn behandelaar er goed in om zaken begrijpelijk uit te leggen aan mij en mijn man.” Rianne heeft het als een grote steun ervaren dat haar man haar heeft vergezeld gedurende de weekbehandeling. “Hij werd overal bij betrokken en dat voelt fijn. Mijn behandelaar benadrukte ook telkens dat zo’n hersteltraject iets is wat je met elkaar doet.” Ook de warme, persoonlijke benadering heeft Rianne als plezierig ervaren. “Je wordt er standaard met je voornaam aangesproken. Dat zorgt al direct voor een open, ontspannen sfeer.”