"Geert had veel moeite met leren en wilde niet meer naar school"

“Toen Geert tijdens de coronacrisis niet naar school kon, maar thuis moest leren, kregen we toch wel een vermoeden dat er iets mis was.” Als moeder van haar zesjarige zoon begon Anne zich samen met haar man toch wel wat zorgen te maken. “Geert is in de loop van de jaren ontzettend veel gevallen. Alhoewel hij op zich vrij rustig is, deed hij af en toe vrij onverwachte dingen, zoals overal op klimmen en dan eraf vallen. Ook tijdens het lopen en het rennen viel hij veel. Het lastige was dat hij de val nooit opving en dus vaak op zijn hoofd terecht kwam. Zeker tot zijn vierde jaar had hij bijna altijd wel een bult op zijn hoofd als gevolg van het vallen. Als het niet van de commode was dan wel van het stapelbed of van de fiets. Zelf noemde hij de bulten altijd eieren. Het was voor ons bijna een vertrouwde aanblik.” Anne herinnert zich nog als de dag van gisteren dat Geert voor het eerst zonder zijwielen ging fietsen. “We mochten hem er niet bij helpen met als resultaat dat hij al vrij snel viel en een gat in zijn hoofd had. Nadat wij het gat bij de huisarts hadden laten lijmen, viel Geert toen we de praktijk uit liepen direct weer. Gelukkig was de huisarts dichtbij,” zegt Anne met een knipoog. 

Moeite met leren

Gedurende de eerste vier jaar was het voor Geert’s ouders gewoon opvallend als hij geen bult had. Anne: “Ik kan me nog goed herinneren dat het Geert’s opa een keer opviel dat hij geen bult had. Dat zegt al genoeg, lijkt me.” Vanaf Geert’s vierde verjaardag valt hij minder. “Wel was hij vaak erg moe aan het eind van de middag en had hij regelmatig last van zijn nek. Zelf schreven we deze klachten toe aan het feit dat Geert een relatief groot hoofd heeft. Hij kan bijvoorbeeld geen t-shirt over zijn hoofd krijgen, maar moet altijd iets met knoopjes aan.” Toen Geert na de uitbraak van de coronacrisis verplicht thuis moest blijven, viel het Geert’s vader en moeder op dat hij veel moeite had met leren. “Dan moest hij bijvoorbeeld letters leren of een versje van buiten kennen. Dat ging zijn twee jaar jongere zusje dan makkelijk af, terwijl Geert er de grootst mogelijke moeite mee had.” 

Jonge hersenen

Uiteindelijk leidt dit ertoe dat Geert bij herhaling aangeeft dat hij niet meer naar school wil. “Dat is als ouders lastig om mee te maken van een mannetje, dat normaal zo opgeruimd is. Concentreren en focussen was sowieso een grote opgave voor hem. “In combinatie met al die valpartijen zat het Geert’s ouders toch niet lekker.” Het was voor Anne dan ook al snel een uitgemaakte zaak dat ze Geert’s situatie zou gaan voorleggen aan het Functioneel Neurologisch Instituut. “Ik heb er zelf al hele goede ervaringen opgedaan met eigen klachten.” Tijdens de intake in Lisse wordt al snel vastgesteld dat Geert’s klachten zijn terug te voeren op de vele valpartijen. “Geert’s behandelaar vertelde dat er een verstoring was opgetreden in het geleidesysteem. Dat schijnt zich sneller bij kinderen te manifesteren, omdat bij hen de hersenen nog volop in ontwikkeling zijn.” Het goede nieuws voor de familie van Rijswijk was wel dat met de juiste stimuli herstel nog goed mogelijk was. “Omdat de hersenen op zesjarige leeftijd nog lang niet zijn uitontwikkeld, is niet alleen de kans op een hersentrauma groter dan bij volwassenen, maar geldt dat ook voor de kansen op volledig herstel. Geert’s behandelaar maakte eens een vergelijking met klei. Hij zei dan dat je verse, natte klei nog heel goed kunt kneden terwijl de kneding bij oude, hard geworden klei veel moeizamer verloopt. Die is eigenlijk al helemaal gestructureerd.”

Spannend eerste bezoek

Het eerste bezoek aan het Functioneel Neurologisch Instituut vond Geert best wel spannend, herinnert moeder Anne zich. “Zeker toen hij de Gyrostim zag, had hij wel even iets van ‘wat gebeurt hier’.” De Gyrostim is een hightech computergestuurde stoel, die in verschillende richtingen rondom zijn assen kan draaien, en functioneel neurologen helpt om patiënten van hun klachten en beperkingen af te helpen. “Geert dacht dat de stoel in de ruimtevaart wordt gebruikt,” weet Anne. “Gelukkig werd Geert goed op zijn gemak gesteld. Zijn behandelaar vertelde hem dat hij zich moest voorstellen dat hij als piloot een vliegtuig betrad en dit vervolgens moest besturen. Dat vond Geert wel heel interessant. Uiteindelijk vond hij het prachtig. Wat wel heel erg leuk is, is dat Geert aan het einde van het tweede consult een ingelijst vliegbrevet meekreeg. Dat hadden ze voor hem gemaakt. Echt heel bijzonder. In welk ziekenhuis maak je nu zoiets mee?” 

Tekening als bedankje

Dat Geert’s eerste bezoek aan het Functioneel Neurologisch Instituut wel indruk maakte op Geert, leidt moeder Anne af aan een bijzondere actie van haar kind. “Geert is best wel een nuchter kind, net zoals zijn ouders. Hij is ook wel een binnenvetter. Maar in de aanloop naar het derde en afrondende consult ging hij spontaan een mooie tekening maken, die hij mee wilde nemen als bedankje voor het behandelend team. Tijdens het tweede bezoek wist hij niet hoe snel hij in de stoel moest gaan zitten. Na drie behandelingen kent moeder Anne haar kind niet meer terug. “Het is echt verbluffend wat een resultaat die paar behandelingen hebben opgeleverd. Geert kan zich veel beter focussen en concentreren en hij is bovenal veel minder moe. Je merkt het ook aan zijn manier van spelen. Hij kon urenlang met een paar Playmobiel-poppetjes in de weer zijn, zonder er eigenlijk echt iets mee te doen. Nu speelt hij complete situaties na, van aankomst en vertrek bij de kazerne tot blussen aan toe. Ook het leren gaat veel en veel beter. Hij kan nu zonder moeite een versje uit zijn hoofd leren.  

Goed met kinderen

Anne is erg goed te spreken over het Functioneel Neurologisch Instituut. “Ze zijn echt heel goed ingesteld op het behandelen van jonge kinderen. Ze zijn heel lief, meegaand en rustig in alles wat ze doen. Ze praten ook echt met het kind in plaats van met de ouders. De uitleg wordt ook goed afgestemd op het niveau van een zesjarige. Geert’s behandelaar vergeleek de hersenen met een bloemkool, die veel water en licht nodig heeft en dus goed groeit als je veel buiten speelt. Die benadering sloeg echt goed aan bij Geert. Hij zei dan bijvoorbeeld dat hij even in de tuin ging staan om zijn hersenen te laten groeien.” De gehele wijze van benadering door het Functioneel Neurologisch Instituut vormt voor moeder Anne dan ook een welkome afwisseling op wat ze tegenkomt in het medische circuit. “Daar word je van het kastje naar de muur gestuurd. In een ziekenhuis beginnen ze al heel snel over opereren of het gebruik van geneesmiddelen, wat mij betreft is dat puur chemische troep. Bij het Functioneel Neurologisch Instituut kijken ze net twee stappen verder.” Vorige week nog had Anne een mooie ervaring, die haar duidelijk maakte dat de drie behandelingen echt iets hebben veranderd bij Geert. “Zijn zusje kwam binnen rennen om te vertellen dat Geert gevallen was. ‘Maar’, zei ze er direct bij, ‘hij heeft de val met zijn handen opgevangen’. En dat was echt voor het eerst.”