"Ik bleef veel hoofdpijn houden, was vergeetachtig en had veel moeite met concentreren"

“Ik weet nog dat ik dacht ‘oh, het valt wel mee’,” zo vat de 38-jarige Laurent van der Haar uit Zwolle zijn eerste reactie na een frontale botsing met een auto samen. Zelf zat Laurent op de fiets. “Ik bleek weliswaar een minuut of vijftien buiten bewustzijn te zijn geweest, maar ik wist wel waar ik was en dat ik een ongeluk had gehad.” Ook het feit dat hij zijn teen nog kan bewegen, stelt Laurent in eerste instantie gerust. Totdat Laurent merkt dat er iemand achter hem zit om het bloed dat uit zijn hoofd stroomt, te stelpen. “Toen ik achter me keek, zag ik een grote plas bloed liggen. En tegenover me zat iemand die me geruststelde en vertelde dat de politie en ambulance onderweg waren.” De ambulance vervoert Laurent naar de Spoedeisende Hulp, alwaar een röntgenfoto wordt gemaakt. “Ik had geen uitwendig letsel, maar de arts constateerde wel een bloedpropje achter mijn schedel. Daarnaast had ik een flinke kraterwond op mijn hoofd, die gehecht is.” 

Buiten bewustzijn

Omdat Laurent direct na het ongeval het bewustzijn verloor, besluit de arts om Laurent een nacht in het ziekenhuis te houden voor observatie. “Ik kon die nacht niet slapen, ik had veel pijn in mijn hoofd.” Als Laurent de volgende ochtend naar huis mag, blijkt dat helaas niet een periode van herstel in te luiden. “Ik bleef veel hoofdpijn houden, was vergeetachtig en had veel moeite met concentreren. Ook was ik vaak duizelig en had ik moeite met alledaagse bezigheden, zoals sporten, fietsen en televisiekijken. Dat laatste ging met pijn en moeite maximaal een half uur. En ik moest me ook niet in drukke menigtes begeven, dat trok ik niet. Tot overmaat van ramp informeerde mijn letselschadespecialist me dat de tegenpartij ontzettend moeilijk deed. Ik denk dat dat ook niet bevorderlijk is geweest voor mijn herstel.” Laurent houdt tevens een nare smaak over aan de pogingen van de bedrijfsarts om hem koste wat kost aan het werk te krijgen. “Maar dat ging absoluut niet met mijn klachten.” Omdat Laurent toevallig twee maanden na het ongeval moest verhuizen, besluit hij in die periode dan ook maar om verlof op te nemen. “Ik werk bij een gemeente als allround toezichthouder en ben in mijn vrije tijd vrijwilliger bij de politie. Normen en waarden zijn voor mij belangrijk. Dat heeft ertoe geleid dat ik er destijds voor koos om verlof op te nemen. Dat vond ik immers coulant. Nu ik er achteraf op terugkijk, voelt het alsof mijn klachten niet erkend en serieus genomen werden, waardoor er druk ontstond om verlof op te nemen.” 

Aanhoudende klachten

Omdat Laurent’s klachten maar aanhouden, brengt hij vijf maanden na de frontale botsing een bezoek aan het ziekenhuis. De gemaakte MRI wijst uit dat de bloedprop niet meer zichtbaar is. Hij krijgt vervolgens het advies om zich te melden bij een revalidatiecentrum. “Ik moest maar leren leven met mijn klachten. Maar op mijn 38ste vond ik dat echter geen optie.” Toevallig ziet Laurent in die periode een interessant programma op TV. “Daarin werd iets gezegd over behandeling van soortgelijke klachten, als waar ik last van had, in Utah.” Nader onderzoek door een reïntegratiebegeleider wijst uit dat soortgelijke zorg ook dichterbij huis voorhanden is. ”Zo ben ik terecht gekomen bij het Functioneel Neurologisch Instituut. Mijn rechterhersenhelft bleek niet goed te functioneren als gevolg van de klap en ook mijn evenwichtsorgaan was uit balans. Ik was blij dat er iets gevonden was waarmee ik verder kon en voelde me eindelijk gehoord. Na de eerste behandeling voelde ik al dat er iets gebeurd was in mijn hoofd en lichaam. Ik weet nog dat ik het ’s avonds thuis in bed aan mijn vriendin vertelde. Het laat zich moeilijk goed omschrijven wat dat dan was, maar het voelde goed.” 

Goed herstel

In de twee maanden die volgen wordt Laurent wekelijks behandeld. “Toen ik de eerste keer in de Gyrostim moest, voelde dat wel een beetje onwennig. In eerste instantie heb je het gevoel dat je in een kermisattractie stapt, maar uiteindelijk verliep het allemaal heel soepel.” De Gyrostim is een geavanceerd medisch apparaat, waarin neurologische patiënten met behulp van zorgvuldig bepaalde bewegingsprofielen worden behandeld. Laurent’s herstel verloopt spoedig. “Mijn evenwichtsorgaan herstelt zich goed, net zoals de rest van mijn lichaam. De wekelijkse testen wijzen uit dat het ook met mijn bloeddruk, zuurstofopname en belastbaarheid de goede kant op gaat. De hoofdpijn, duizeligheid en gebrek aan concentratievermogen zijn inmiddels veel minder. Ook slaap ik nu weer goed.” Na acht behandelingen kan Laurent dan ook langzaamaan weer de draad van zijn leven oppakken. “Zaken als motorrijden, hardlopen en naar de sportschool gaan, wat ik vier keer per week deed, kan ik weer doen, net als televisiekijken. Ook ben ik weer voorzichtig gestart met mijn werk bij de gemeente, 1 uur per dag gedurende drie dagen. Over twee weken evalueren we om te bekijken of we dit kunnen uitbouwen. Daarnaast hoop ik op korte termijn te kunnen starten met fysieke trainingen, theorietoetsen en rijvaardigheidsopleiding bij de politie.” 

Goed luisteren

Laurent is blij dat hij uiteindelijk bij het Functioneel Neurologisch Instituut is terechtgekomen. “Ze luisteren er echt goed naar wat je klachten nu precies zijn en wat je wilt. Daar nemen ze ook goed de tijd voor. Over zijn herstel is Laurent stellig. “Ik ben maandenlang in een modus blijven hangen, waarin ik niets verder kwam. Totdat ik hier terecht kwam. Als ik mijn situatie voor het ongeval op 100% stel, dan zat die na de aanrijding op 20%. Voordat ik hier terecht kwam, was mijn situatie licht verbeterd, tot 30%. Ik durf wel te stellen dat ik inmiddels weer op 75% zit.”