"Ik heb rust in mijn hoofd. Dat was tot voor kort ondenkbaar."

Als Willy Dobbelaar door collega’s gevraagd wordt of ze niet een keer naar de KNO-arts moet, beseft ze dat ze een ernstig probleem heeft. “Ik was op dat moment 47 en werd van het ene op het andere moment geconfronteerd met ouderdomsdoofheid. Daarbij leed ik al jaren aan PTSS (post traumatische stress stoornis).” Tijdens het onderzoek dat Willy ondergaat, wordt geconstateerd dat ze ook aan tinnitus (oorsuizen) lijdt. “Er werd direct bij verteld dat er eigenlijk niets tegen te doen valt,” weet Willy nog goed. Als Willy niet veel later met de ziekte van Graves (te snel werkende schildklier) gediagnosticeerd wordt, zinkt de moed haar in de schoenen. In de jaren die volgen wordt haar situatie er niet beter op. “Die tinnitus, daar word je helemaal gek van. Het is net of je tijdens een storm in de Notre Dame staat en continu die harde wind om je heen hoort fluiten. Dit geluid is er constant en staat ook altijd op de voorgrond ten opzichte van andere geluiden.” 

Alledaagse geluiden

Alsof die constante fluittoon nog niet erg genoeg is, kan Willy ook gewone alledaagse geluiden in die periode nauwelijks verdragen. “Of het nu ging om een kastdeurtje dat ik dicht deed of om vlees dat lag te braden in de pan; het kwam allemaal zo intens binnen.” De situatie leidt er uiteindelijk toe dat Willy in 2008 wordt afgekeurd voor haar werk. “Ik werkte als accountmanager voor een grote uitzendorganisatie en had veel contacten met collega’s en gemeentes. Met die gehoorproblemen kon ik niet functioneren.” Voor Willy begint vervolgens een lange zoektocht op weg naar een betere kwaliteit van leven. 
Omdat specialisten aangeven Willy niet te kunnen helpen, gaat ze zelf op zoek naar alternatieven om een enigszins leefbaar bestaan te kunnen leiden. Op advies van haar zus gaat ze studeren. Ze begint aan cursussen psychosociale wetenschappen en cognitieve gedragstherapie. “Op die manier hoopte ik een weg te vinden om me te kunnen focussen op dingen die wél lukken.” Dit gaat Willy redelijk goed af, zolang ze alleen is. “Maar zodra ik in het gezelschap was van andere mensen, hield het op.” Om afleiding van haar gehoorklachten te hebben, houdt Willy zich bezig met lezen, klassieke muziek luisteren en aquarelleren. Ook bezoekt ze een orthomoleculair specialist en gaat ze te rade bij Kentalis, een organisatie die mensen ondersteunt die doof of slechthorend zijn. 

Gehoorapparaat

“Ook ben ik met neurofeedback aan de slag gegaan om te proberen de alfa- en beta hersengolven meer in balans te krijgen met externe prikkelingen.” Wat Willy ook probeert, als iets al enige verlichting geeft, dan is het maar voor heel even. Op advies van de KNO-arts bezocht Willy een audiciën om zich een gehoorapparaat te laten aanmeten. Daarmee lukt het om bepaalde geluiden enigszins te maskeren. Toch brengt het gehoorapparaat uiteindelijk ook niet de gehoopte verbetering voor Willy voor wat betreft tinnitus. “Ik kon niet bepalen waar een geluid vandaan kwam en gesprekken kon ik niet volgen omdat alle medeklinkers voor mijn gevoel op elkaar botsten. Het maakte me stapelgek om een gesprek te volgen. Ik had steeds de neiging om hard weg te rennen. 

Eerste contact met Functioneel Neurologisch Instituut

Wanneer Willy van het ene op het andere moment hevige hoofdpijn krijgt boven de wenkbrauwen, besluit ze een afspraak te maken bij het Functioneel Neurologisch Instituut. In mei heeft ze haar intake consult. Terugkijkend op de serie behandelingen is Willy blij dat het Functioneel Neurologisch Instituut op haar pad is gekomen. “Ik voelde me er direct hartstikke welkom. Er werd heel goed naar me geluisterd. Tijdens het eerste contact met mijn behandelaar had ik direct het gevoel dat er heel goed gekeken was naar hoe ik alle ontvangen vragenlijsten had ingevuld.” Met name de holistische benadering sprak Willy bijzonder aan. “Ze kijken heel goed naar het totaal van al je klachten en snappen dat die met elkaar verband houden. Vanuit die totaalbenadering wordt heel gericht gewerkt aan je herstel. Ondanks dat mijn behandelaar aangaf geen garanties te kunnen geven dat ik weer volledig zou herstellen, kreeg ik uit alles het gevoel dat ze er mij zouden kunnen helpen.” 

Bloedonderzoek

Een onderdeel van de door Willy zo geprezen totaalbenadering was het ondergaan van een bloedonderzoek. “Dat onderzoek wees uit dat ik een intolerantie had voor gluten, lijnzaad en koemelk.” Op advies van haar behandelaar gooit Willy haar eetpatroon over een heel andere boeg. “Het was in het begin eventjes zoeken en het kost me natuurlijk wel iets meer tijd, maar ik voel me heel erg goed bij mijn nieuwe eetpatroon. In plaats van brood eet ik nu glutenvrije yoghurt of havermout als ontbijt. In de yoghurt doe ik vers fruit of fruit uit de diepvries. Daarnaast eet ik nu veel zelfgemaakte verse salade met kip of vis en fruit en groenten. Ook eet ik gebakken eieren met avocado.” Als koekje kiest Willy steevast voor dadeltaart. “Ook maak ik vaak zelf een goed gevulde groentesoep en bak ik mijn vlees en vis in avocado-olie.” Naast een aanpassing van haar eetpatroon, start Willy met het gebruik van de supplementen vitamine B-complex, XO-S en XO-3. Ook ondergaat ze behandelingen met de Gyrostim. Dit is een hightech computergestuurde stoel, die in verschillende richtingen rondom zijn assen kan draaien, en functioneel neurologen helpt om patiënten van hun klachten en beperkingen af te helpen. 

Rust in hoofd

Naast het aangepaste eetpatroon werpt ook de rest van het behandelplan zijn vruchten af. “Ik merk dat mijn gehoor anders wordt. De slechthorendheid blijft weliswaar, maar de impact van de tinnitus is absoluut veranderd. Herrie hoor ik nog wel, maar ik kan het veel beter hanteren. Bovendien kan ik nu weer lokaliseren waar een geluid vandaan komt. Tot voor kort had ik geen flauw idee of iemand nu vlakbij me stond of juist ver weg was. Alles klonk even hard voor me.” Ook de vermoeidheid is nu wat meer naar de achtergrond verdwenen. “Als ik nu moe ben, dan kan ik het altijd in verband brengen met een inspanning, die ik heb gedaan. Dat was voorheen niet het geval. Dan was ik gewoon altijd moe. Ook lukt het me beter om me te concentreren op iets. Ik ben weer veel beter in balans. Ik heb weer rust in mijn hoofd, waar het tot voor kort juist steeds een chaos was in mijn hoofd. Ik voel me niet meer zo opgejaagd en heb eindelijk weer de rust om van dingen te kunnen genieten.” 

Weer fietsen

Eén van de dingen waar Willy weer veel plezier aan beleeft, is fietsen. “Dat was lang niet meer verantwoord. Ik ervoer alle verkeersgeluiden pal naast mij, waardoor ik me niet veilig kon concentreren op het verkeer. Ik heb nu weliswaar nog steeds een bordje ‘slechthorend’ op mijn fiets, maar ik kan geluiden weer beter plaatsen.” Recent maakte Willy nog een andere bijzondere ervaring mee. “Ik had een overleg bij het jongerenhuis, waar ik als vrijwilliger werk. Tijdens dat overleg kon ik iedereen goed volgen en deelnemen aan het overleg. Ik hoefde ook niet voortijdig af te haken, zoals ik inmiddels al gewend was. Dit emotioneerde me buitengewoon.” Deze ervaring is symptomatisch voor het feit dat Willy geluiden weer veel beter kan verdragen. “Ik kan het geluid van de TV weer aanzetten. Dat was tot voor kort ondenkbaar. Ik werd gek van het geluid.” 

Stem terug

Gelet op de enorme vooruitgang, die Willy met haar behandelingen in het Functioneel Neurologisch Instituut boekte, besloot ze haar behandelaar te vragen of hij iets kon doen tegen haar heesheid. “Ik ben al jarenlang bijna elke dag mijn stem kwijt. Ik heb al een bezoek gebracht aan de KNO-arts, maar uit een stemband-onderzoek bleek dat mijn stembanden niets mankeerden.” Ook behandelingen door een logopedist bleken geen soelaas te bieden. Hetzelfde geldt voor een bezoek aan een hoofdtherapeute. Zij wist weliswaar te melden dat de stemaandoening werd veroorzaakt door stress, maar slaagde er ook niet in om Willy haar stem terug te bezorgen. “Ja, dat van die stress, dat weet ik. Maar ja, wat kun je daaraan veranderen? De oorzaak van mijn PTSS ligt in een ver verleden en met die ervaring moet ik verder leren leven. Een behandeling bij het Functioneel Neurologisch Instituut zorgde er tot mijn verrassing voor dat ik de daaropvolgende week mijn stem helemaal terug had. Helaas bleek het effect aanvankelijk van korte duur. De betreffende behandelingen zijn gelukkig vervolgd en ik merk nu dat het aantal mindere dagen (nagenoeg geen stem, dan wel hees) steeds minder wordt, en dat de dagen met een goede stem er steeds meer worden. Geleidelijk aan groeit bij mij het vertrouwen steeds meer; zou het dan ook met mijn stem zomaar goed kunnen komen?”