"Ik kon niets meer. Naar de WC gaan was al een probleem. "

Maandag 8 februari staat nog vers in het geheugen gegrift bij menig inwoner van Lisse. Die dag breekt om 13.00 uur een grote brand uit bij tuincentrum Intratuin in Lisse. Medewerkers van het tuincentrum zitten op dat moment in de kantine en moeten hals over kop het pand verlaten. De uitslaande brand is dusdanig heftig dat het brandweerkorps van Lisse de assistentie inroept van de collega’s van het korps van Nieuw-Vennep. Een van de assistentie verlenende collega’s is de 51-jarige René Straathof uit Lisserbroek. Net als de eigenaar van het tuincentrum zal René zich de dag van de brand nog lang heugen. Als er met grote kracht een stalen buis uit het brandende pand wordt geslingerd, staat de 51-jarige brandweerman precies op de verkeerde plek. De buis komt op zijn helm terecht, waarna René het bewustzijn verliest. “Hier weet ik allemaal niets meer van,” vertelt René, die alleen maar van horen vertellen heeft dat er een traumateam gemobiliseerd was. 

Ziekenhuis

“Ik kan me pas weer wat herinneren vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis was.” In het ziekenhuis wordt een CT-scan gemaakt, waarop de artsen geen onregelmatigheden constateren. “Er werd me verteld dat het een hersenschudding was, waar ik tot wel drie maanden last van zou kunnen houden.” René krijgt het advies om actieve rust te nemen, wat zoveel betekent als niet de hele dag op de bank liggen, maar proberen te doen wat je kunt. “Ik kon echter helemaal niets, naar de WC gaan was al een probleem. Ik was extreem vermoeid, had enorme hoofdpijn en problemen met kijken. Alles was heel wazig, ik kon niet scherp zien. Als er iets bewoog, kon ik dat met mijn ogen niet bijhouden. Ook had ik veel last van duizelingen. Als ik ging liggen, dan hielden die duizelingen een paar minuten aan. En bij het opstaan was het van hetzelfde laken een pak.” 

Veel slapen

In die eerste week dat René thuis is, slaapt hij vooral enorm veel. “Ik pendelde zo’n beetje tussen mijn bed en de bank heen en weer. Zelfs ’s middags sliep ik gewoon een uur of drie, vier.” Op een gegeven moment wordt René gebeld door een collega, die hem vertelt dat zijn vrouw - als gevolg van een vallende dakpan op haar hoofd – twee jaar enorme problemen had gehad. “Ook zij had te horen gekregen dat ze een hersenschudding had. Na twee jaar kwam ze ten einde raad terecht bij het Functioneel Neurologisch Instituut, waar ze haar enorm goed geholpen hebben.” René besluit niet langer te wachten en neemt direct contact op met het behandelcentrum in Lisse. “De assistente moest even overleggen met de behandelaar om te checken of ik al zo snel na het ongeluk behandeld mocht worden. En dat was gelukkig het geval. Zodoende had ik al op de negende dag na het ongeval een afspraak.” 

Hersenkneuzing

Na het uitvoeren van verschillende testen, constateert René’s behandelaar dat er geen sprake is van een hersenschudding, maar van een hersenkneuzing. “Ook was mijn hersenstam beschadigd door het ongeval.” Als René’s behandelaar aangeeft goede mogelijkheden te zien voor behandeling, valt er een enorme last van de schouders van de brandweerman uit Lisserbroek. “Ik heb een gezin met vier kinderen. Ik moest er niet aan denken dat ik nog drie maanden op dezelfde voet door zou moeten. Ik had er ook geen vertrouwen in dat de klachten vanzelf zouden wegebben na drie maanden, zoals mij in het ziekenhuis verteld was.” René’s behandelprogramma bestaat aanvankelijk uit twee sessies per week. De neurologische correcties aan de hersenstam en de sessies in de Gyrostim werpen al snel hun vruchten af. De Gyrostim is een geavanceerd medisch apparaat, waarin neurologische patiënten met behulp van zorgvuldig bepaalde bewegingsprofielen worden behandeld. “Na de behandeling met de Gyrostim was ik aanvankelijk wel twee dagen uitgeteld. De derde dag ging het dan echter een stuk beter.” 

Beter zicht

Na vier behandelingen constateerde René al veel vooruitgang. “Ik was veel minder vermoeid en ook mijn zicht werd weer veel beter.” Tijdens de vijfde behandeling gaat René’s behandelaar aan de slag met zijn duizelingen. “Dat kon niet eerder, omdat het nog te vers na het ongeval was. Maar na die vijfde behandeling was ik er gewoon helemaal vanaf van die duizelingen, ongelooflijk.” Na de zesde behandeling hoeft René nog maar eenmaal per week naar het behandelcentrum in Lisse. “Inmiddels hoef ik zelfs nog maar eenmaal per twee weken. Ik voel me nu ook alweer veel beter. In het dagelijks leven ben ik veel minder vermoeid. Dat merk ik onder meer aan het autorijden. Alleen al van het meerijden raakte ik zo ontzettend vermoeid. Mijn ogen konden alles wat er voorbij schoot simpelweg niet bijhouden. Na een kwartiertje was ik dan echt kapot. Nu kan ik zelf alweer stukken van een half uur rijden. En ik kan weer wandelen en fietsen. Ook is mijn stabiliteit sterk verbeterd. In de eerste week kon ik bijvoorbeeld nauwelijks op mijn benen blijven staan.” 

Gouden tip

René is zijn collega met de gouden tip eeuwig dankbaar. “Ik weet niet hoe ik er nu aan toe zou zijn geweest, als ik niet bij het Functioneel Neurologisch Instituut terecht zou zijn gekomen. Ik ben daar zo goed geholpen. Mijn behandelaar is een ontzettend toegewijde man, die heel gepassioneerd is over zijn vak. Hij wil je echt beter maken. Ook de assistenten zijn hele fijne mensen. Ze stralen zoveel rust en vriendelijkheid uit. Niets is te gek. Als een behandeling iets uitloopt, dan is dat geen probleem.” René ziet er naar uit om weer aan het werk te mogen. “Ik mag deze week een oefening bijwonen, om te kijken hoe ik daarop reageer. En de verwachting is dat ik eind deze maand weer voorzichtig aan het werk kan.”

Wat René in weerwil van zijn sterke progressie wel verbaast, is dat het vakgebied functionele neurologie in Nederland nog niet volledig wordt erkend. “Het is een bijzonder vakgebied, dat fantastische resultaten oplevert voor neurologische patiënten.”