"Ik zat op een gegeven moment met oordoppen in aan de eettafel"

“Ieder jaar, zo ergens in december of januari, werd ik op een gegeven moment wakker met een duizelig gevoel. De hele wereld draaide dan rond voor mij. Als ik me een paar dagen rustig hield, verdween dat echter wel weer.” De 46-jarige Martijn uit Den Hoorn was inmiddels bijna gewend aan dit jaarlijks terugkerende ritueel, als hij in het voorjaar van 2018 met een zware oorontsteking wordt geconfronteerd. “Die ontsteking zat zowel in het binnen- als het buitenoor. En zowel links als rechts. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld als toen.” 

Déja vu

Als Martijn op een morgen in augustus 2019 wakker wordt, heeft hij een déja vu. Hij heeft hetzelfde gevoel van duizeligheid als hij eerder steeds rond de jaarwisseling ervaarde. “Het verschil met eerdere keren was echter dat het nu niet wegging na een paar dagen. Integendeel, het werd alleen maar erger.” Ook Martijn’s gehoor wordt minder en hij kan licht en geluid nauwelijks verdragen. “Daarnaast had ik een ontzettend zwaar hoofd.” Na een week besluit Martijn dan ook zijn huisarts te bezoeken. Deze oppert een vermoeden van de ziekte van Menière en verwijst hem door naar de KNO-arts. In het ziekenhuis wordt echter geconstateerd dat er geen sprake is van de ziekte van Menière. “Mijn KNO-arts vertelde me dat de klachten vanzelf wel zouden verdwijnen, maar dat dit wel een kwestie van maanden zou worden. Ik voelde me echter zo slecht, dat dit voor mij geen optie was.” In de tussentijd had Martijn per e-mail ook al zijn licht opgestoken bij een osteopaat en een mesologe. “De mesologe maakte mij attent op het Functioneel Neurologisch Instituut. Toen ik daarnaar toe belde om een afspraak te maken, voelde dat eigenlijk direct goed. En tijdens het intake gesprek had ik eindelijk het gevoel dat mijn klachten werden herkend en erkend.” 

Restje van de ontsteking

Martijn’s behandelaar vermoedt dat een restje van de oorontsteking in zijn bloedbaan is terechtgekomen en zijn evenwichtsorgaan uit balans heeft gebracht. “Mijn kleine hersenen functioneerden niet goed en de verschillende hersengebieden werkten niet goed meer met elkaar samen. Daarnaast was mijn hippopotamus overactief en was de remvloeistof in de kleine hersenen, zoals de behandelaar dat noemde, op. Hij schreef als ondersteuning het supplement Gabax voor om dit aan te vullen. Ik stond als het ware continu ‘aan’, zonder rem, waardoor ik allerlei prikkelingen, zoals onder meer licht en geluid, niet goed kon verdragen. ” Met de diagnose van zijn behandelaar op zak maakt Martijn een nieuwe afspraak met de KNO-arts. “Ik was benieuwd hoe hij tegen de diagnose aan keek. Toen hij me vertelde dat mijn klachtenpatroon over het algemeen niet alleen veroorzaakt wordt door een aandoening aan de oren, maar vaak ook een neurologische oorzaak kent, was ik met stomheid geslagen. Waarom vertel je me dat dan niet direct? Toen hij me ook nog voorstelde om mijn balansklachten kunstmatig op te wekken door water in mijn oor te spuiten, om op die manier de oorzaak te achterhalen, was ik er wel klaar mee.” Met deze desillusie uit de reguliere medische zorg in het achterhoofd, besluit Martijn al zijn kaarten te zetten op behandeling bij het Functioneel Neurologisch Instituut in Lisse. 

Goede herinneringen

De behandeling, die onder meer bestaat uit sessies met de Gyrostim, slaat goed aan bij Martijn. De Gyrostim is een hightech computergestuurde stoel, die in verschillende richtingen rondom zijn assen kan draaien, en functioneel neurologen helpt om patiënten van hun beperkingen af te helpen. Omdat Martijn niet meer in staat is om de rit naar Lisse zelfstandig te maken, vergezelt Martijn’s vader hem. “Ik kan me nog goed herinneren dat ik na de eerste behandelingen ontzettend moe was. Ik heb nog nooit zoveel geslapen als in die periode.” Martijn bewaart goede herinneringen aan zijn bezoeken aan het Functioneel Neurologisch Instituut. “Ik heb zelden zo’n kundige, gedreven en gepassioneerde zorgprofessional meegemaakt als mijn behandelaar. Hij heeft ontzettend veel kennis van de materie en trekt echt alle registers open om je te helpen. Ook de assistentes zijn fantastisch. Er staat echt een goede organisatie met maar één doel en dat is patiënten helpen. Ze zijn echt bezig met mensen en dat vind ik een groot verschil met de reguliere zorg. In het ziekenhuis kijkt men vaak maar naar één aspect en wordt er door specialisten naar elkaar gewezen. De verschillende disciplines in een ziekenhuis zouden veel meer moeten samenwerken op dit gebied.” 

Holistische benadering

Dit staat volgens Martijn in schril contrast met de benadering van het Functioneel Neurologisch Instituut. “Daar gaan ze uit van een holistische benadering en kijken ze niet alleen naar ofwel de fysieke kant ofwel de hersenen, maar hebben ze juist oog voor het geheel. Ik hoorde pas een mooie uitspraak; luister naar je lichaam als het fluistert in plaats van wanneer het schreeuwt. Dat vind ik wel mooi van toepassing op het Functioneel Neurologisch Instituut. Ik hoop dan ook dat ik door mijn ervaringen te delen, meer patiënten op het spoor van het Functioneel Neurologisch Instituut kan zetten.” Martijn is blij dat zijn omgeving zo begripvol was toen hij zich zo slecht voelde. “Vooral mijn vrouw en mijn opdrachtgever waren wat dat betreft fantastisch. Het lastige is namelijk dat niemand aan de buitenkant kan zien hoe beroerd je eraan toe bent. Wat dat betreft kun je bijvoorbeeld veel beter een been breken. Een gipsbeen maakt anderen er steeds op opmerkzaam dat je iets mankeert. 

Oordoppen in

“Ik voel me nu weer zo veel beter. Als ik dat vergelijk met toen ik me zo beroerd voelde, dan is het een wereld van verschil. Ik zat op een gegeven moment tijdens het eten met oordoppen in mijn oren aan tafel, omdat ik het geluid van de stemmen van mijn kinderen niet kon verdragen. En als ik al eens naar een verjaardag ging, dan moest ik na een half uur wegvluchten, omdat ik gek werd van al die prikkels. Alles wat op me afkwam, was zo enorm overweldigend. Zelfs als ik nu een keer niet zo goed slaap, kan ik het goed hebben om druk te zijn met van alles en nog wat. Ik merk dat ik nu weer over een goed fundament beschik om ook bij zware belasting weer goed te functioneren. En daar ben ik heel dankbaar voor.”