"In een week tijd werden er zeven klysma’s ingebracht bij Isa"

40 weken lang keken Martijn en Eliza Hoevers-Broere reikhalzend uit naar de geboorte van hun kind. Als hun dochter echter met een spoedkeizersnede gehaald moet worden, is al snel duidelijk dat zij geen onbezorgde kraamtijd tegemoet gaan. De spreekwoordelijke roze wolk is dan ook helaas niet weggelegd voor de jonge ouders. Wat volgt is een periode vol zorgen, waarin Eliza en Martijn zich afvragen of het ooit nog goed gaat komen met hun dochter. 

“Isa werd geboren met de navelstreng naast haar hoofd. Deze drukte ze dicht bij het indalen in het geboortekanaal. Daarnaast had ze gepoept in het vruchtwater. Er restte dus niets anders dan haar met een spoedkeizersnede te halen,” vertelt Eliza. Na de geboorte heeft Isa veel problemen met haar ontlasting. “Ook het drinken ging ontzettend moeilijk. Ze kon niet goed slikken, daarom hebben ze haar tongriem ingeknipt.” Omdat het niet goed gaat met Isa, wordt ze acht weken na de geboorte opgenomen in het ziekenhuis. “Ze had veel last van obstipatie. Omdat ze niet goed kon poepen huilde ze ontzettend veel. Zo veel dat ze door de specialisten werd gekwalificeerd als een huilbaby.” In het ziekenhuis volgt eerst een periode van 5 dagen, waarin Isa medicatie krijgt toegediend. Ook wordt er meerdere malen een klysma ingebracht. “Na vijf dagen was Isa gelukkig van haar ontlasting af. Drie dagen later was ze echter weer helemaal terug bij af.” Uiteindelijk worden er gedurende de tweede week van de ziekenhuisopname maar liefst zeven klysma’s ingebracht bij Isa. 

Koemelkallergie

Omdat Isa veel moet huilen, niet kan poepen en veel moet spugen als gevolg van de reflux, wordt ze bestempeld als een koemelkallergie kind. Een test wijst uit dat Isa daadwerkelijk een koemelkallergie heeft, waarna Isa Nutramigen voorgeschreven krijgt  Dit is voeding voor medisch gebruik, die onder medisch toezicht moet worden gebruikt. Hier reageert Isa goed op. Omdat Isa’s situatie zorgelijk blijft, wordt Isa als ze zesenhalve maand oud is onderworpen aan een ei- en pindakaasprovocatietest. “Op de pindakaas reageerde ze niet, maar bij het ei moest ze gillen van de buikpijn.” Als Isa vervolgens eivrije voeding krijgt, gaat het heel even iets beter met haar. De opleving blijkt echter van korte duur. Al snel wordt Isa ziek. “Ze was ontzettend verkouden. Toen we met haar naar de KNO-arts gingen kregen we echter te horen dat dit erbij hoorde. We hoefden ons daar geen zorgen om te maken.” Ondertussen bleef ook het poepen uitermate problematisch voor Isa. “Soms kon ze een paar dagen helemaal niet poepen om dan vervolgens zes poepluiers op één dag te hebben.” Als Isa vervolgens ook last krijgt van eczeem, galbulten en benauwdheid, zakt bij de jonge ouders de moed een beetje in de schoenen. Isa wordt nog even een dag opgenomen in het ziekenhuis omdat ze zo ziek en uitgedroogd is. “Ze kreeg voor een aantal uren een sonde om vocht toe te dienen. Daarnaast kregen we een puffer tegen de benauwdheid en hormoonzalf voor de eczeem. Maar die hormoonzalf deed niets.” 

Galbulten en eczeem

Een glutenvrij dieet zorgt er vervolgens voor dat Isa’s huid iets rustiger wordt. “Het poepen bleef echter problematisch.” Als Isa op een gegeven moment 40 graden koorts heeft en de galbulten weer opspelen, wordt haar bloed onderzocht in het ziekenhuis. Hier wordt een verhoogde ontstekingswaarde geconstateerd. “Toen Isa’s bloed de volgende ochtend weer werd gecontroleerd, was er geen sprake meer van een verhoogde ontstekingswaarde, hoogstwaarschijnlijk omdat ze kort voor het prikken weer een keer goed had kunnen poepen. Uiteindelijk zijn we naar huis gestuurd met de mededeling dat we een gezond kind hebben,” verzucht Eliza. In hun wens om verlichting te vinden voor de klachten van hun kind belandt het jonge paar vervolgens bij een osteopaat en een kinderfysiotherapeut. Maar ook dat verandert niets aan de situatie van Isa. “Voor ons was wel duidelijk dat er iets niet goed zat in haar buik.” 

Evenwichtsorgaan niet goed ontwikkeld

Op aanraden van een nicht van haar moeder besluit Eliza ten einde raad een afspraak te maken bij het Functioneel Neurologisch Instituut. De behandelaar stelt hier vast dat Isa’s evenwichtsorgaan niet goed ontwikkeld was, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van het feit dat ze niet via natuurlijke weg geboren is. “De rechterkant van haar lichaam zat als het ware vast. Ze kon bijvoorbeeld niet scheel kijken, bleek tijdens een test. Ze kon haar rechteroog niet naar binnen draaien. Ook werkten haar darmen niet goed, waardoor er etensresten in haar darmen bleven zitten. De toxische stoffen die als gevolg hiervan werden aangemaakt, zorgden ervoor dat Isa eigenlijk continu ziek was.” Bij de diagnose van een niet goed functionerend evenwichtsorgaan vallen voor Isa’s ouders de puzzelstukjes op hun plaats. “Vanaf het moment dat Isa kon lopen, dat was al met 11 maanden, liep ze zichzelf als het ware voorbij. Het zag er een beetje uit als een dronkenmansloop, waarbij ze ontzettend vaak viel. En als ze dan viel, dan was het steevast naar rechts.” 

Verbazing

Tot verbazing van Eliza blijken in totaal 4 behandelsessies bij het Functioneel Neurologisch Instituut uiteindelijk voldoende. “Na de eerste sessie merkten we direct al een groot verschil. In een hele korte periode kon ze gewoon echt goed lopen, zonder te vallen. Ook haar eetlust verbeterde zienderogen en ze kon weer dagelijks poepen. Na de behandeling heeft ze een supersnelle ontwikkeling doorgemaakt. In een maand tijd groeide ze 1 kilo en 2 kledingmaten.” Onderdeel van het behandelprogramma waren sessies met de Gyrostim, een futuristisch ogende hightech computergestuurde stoel, die op drie verschillende manieren rondom zijn assen kan draaien en een belangrijke bijdrage levert aan het herstel van de neurologische functies. “Isa vond het helemaal geen probleem om in de Gyrostim te gaan zitten. Ze zat dan heel ontspannen met haar benen over elkaar.”

Warm bad

Eliza bewaart goede herinneringen aan haar bezoeken aan het Functioneel Neurologisch Instituut. “Het voelt er echt als een warm bad, je wordt er niet als een nummer gezien, maar als de ouders van. Ondanks de complexe materie kon onze behandelaar alles heel duidelijk uitleggen.” Eliza moet er niet aan denken wat er van Isa geworden was als het Functioneel Neurologisch Instituut niet op hun pad was terecht gekomen. “Ik ben bang dat Isa anders veel medicatie zou moeten gebruiken en heel vaak ziek was.” Na de tweede behandelsessie kregen Isa’s ouders rust over zich. “Vanaf dat punt zagen we echt grote vooruitgang in Isa’s situatie. Maar wij hebben er echt een paar keer flink doorheen gezeten. Toen wij ons meldden bij het Functioneel Neurologisch Instituut hebben wij dan ook aangegeven dat zij onze laatste hoop waren. Het is echt heel zwaar als je ziet dat je dochter van 1,5 er zo aan toe is. Het was puur overleven in die periode. Gezien Isa’s herstel is het nu gelukkig niet meer alleen een kwestie van zorgen voor, maar kunnen we nu ook echt genieten van onze opgroeiende dochter. Het is ook fijn om te zien hoe ze nu alles eet en drinkt zonder problemen.”