"Na al die consults bij andere zorgprofessionals is het zo fijn als je op een plek komt, waar ze je eindelijk begrijpen."

De 23-jarige Mieke Jansen was als handbalkeepster wel gewend om eens een keer een bal in haar gezicht te krijgen tijdens een ultieme reddingspoging. Maar tijdens een wedstrijd in november 2019 blijft de harde confrontatie met de bal niet zonder gevolgen. ‘Ik kreeg direct last van duizelingen, tintelingen en hoofdpijn. Daar kwam ook nog eens pijn aan mijn nek overheen.”

Tot Mieke’s tevredenheid trekken de duizelingen en tintelingen snel weg. “De hoofdpijn bleef echter aanhouden.” Alhoewel Mieke in de week na haar sportongeval toch weer tweemaal rustig gaat sporten en thuis studeert, zit het haar niet lekker. Ze besluit toch een bezoek aan de huisarts te brengen. “Die vertelde me dat ik een whiplash en een hersenschudding had opgelopen en adviseerde me om het twee maanden rustig aan te doen.  Als ik na die twee maanden nog last zou hebben, moest ik terugkomen.” Helaas voor Mieke gaat het niet beter, integendeel, de hoofdpijnklachten nemen toe. “Daarnaast was ik ontzettend moe en had ik heel weinig energie.” 

Ongerust

Ongerust over het verloop van haar klachten gaat Mieke weer terug naar haar huisarts, die haar doorverwijst naar een revalidatiearts. “Daar hadden ze echter een wachtlijst en kon ik pas na negen maanden terecht.” Daarop wachten was voor Mieke geen optie en ze zoekt hulp bij een manueel therapeut en een osteopaat. “Daar had ik wel wat baat bij. Beiden zorgden ervoor dat mijn nekklachten iets afnamen. De osteopaat vertelde me dat er sprake was van een onbalans tussen mijn actieve en inactieve zenuwstelsel. Dat uitte zich onder meer in de vorm van een hoge hartslag en stress in mijn lijf.” In de periode die verstrijkt moet Mieke zichzelf goed in acht nemen. Werken en studeren doet ze niet meer op locatie, maar uitsluitend thuis. “Na het uitbreken van de coronapandemie moest dat sowieso al, maar in mijn geval ging het ook echt niet anders.” Als Mieke na een wachttijd van negen maanden toch de revalidatiearts bezoekt, geeft deze aan dat een ergotherapeut en een psychosomatisch fysiotherapeut haar waarschijnlijk verder konden helpen. De ergotherapeut wijst Mieke op het belang van een goede werkhouding tijdens het thuis werken en studeren. “Maar daar had ik zelf, gezien mijn klachten, al veel aandacht aan besteed.” De psychosomatisch fysiotherapeut adviseert Mieke om heel voorzichtig haar belastbaarheid te proberen te vergroten. “Ga op zoek naar de nullijn en probeer er, zolang je geen klachten ervaart, steeds een klein stapje bovenop te doen.” 

Belastbaarheid oprekken

In de praktijk komt Mieke er echter niet aan toe om haar belastbaarheid wat op te rekken. Het tegenovergestelde is eerder het geval. “Ik moest in mijn dagelijks leven ontzettend doseren. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als het ging te studeren. Maar ik moest al mijn sociale activiteiten zo’n beetje op nul zetten. Verjaardagen moest ik zo’n beetje standaard afzeggen. En als ik dan al eens een keer ging, dan was het na een uur helemaal op. Ik moest druktes echt zoveel mogelijk vermijden. Ik was ontzettend gevoelig voor geluiden, alles klonk veel harder dan normaal. De weekenden moest ik zoveel mogelijk vrijhouden, anders betaalde ik erna de rekening. En kleine dagelijkse zaken als boodschappen doen en koken, gingen soms gewoon echt niet.” Wat het voor Mieke extra zwaar maakt, is het onvoorspelbare karakter waarmee de ernstige hoofdpijn zich steeds manifesteert. In oktober wordt Mieke door twee verschillende mensen op het spoor van het Functioneel Neurologisch Instituut gezet. “Zowel mijn buurvrouw als een oud-studiegenoot hadden er goede ervaringen mee opgedaan.” 

Vertrouwen

Al snel na haar eerste telefoontje kan Mieke er terecht voor een intakegesprek. “Die eerste afspraak gaf mij vertrouwen. De vragenlijsten die ik vooraf had moeten invullen, besloegen een breed terrein en waren diepgaand. Aan het eind van mijn intakegesprek gaf mijn behandelaar aan dat hij voldoende aanknopingspunten zag voor verbetering. De balans tussen mijn beide hersenhelften was onvoldoende, waardoor die niet goed samenwerkten en alles ontzettend veel moeite kostte. Ook constateerde hij dat mijn oogbewegingen niet goed synchroon verliepen, hetgeen ook op een slechte balans duidde. Zijn verwachting was dat hij door bepaalde delen van mijn hersenen te stimuleren, de balans kon verbeteren.” Naast speciale oefeningen bedient Mieke’s behandelaar zich hiervoor onder meer van de Gyrostim. Dit is een zeer geavanceerd medisch apparaat, dat met behulp van speciale bewegingsprofielen patiënten met neurologische aandoeningen van hun klachten af kan helpen. “Dat apparaat doet echt iets met je. Dat merkte ik onder meer aan het feit dat mijn hartslag en bloeddruk te hoog waren voordat ik zitting nam in de Gyrostim. Na de behandeling met de Gyrostim waren die waarden wel goed.” 

Nekklachten verminderen

In de drie weken die volgen na de intake ondergaat Mieke tweemaal per week een behandeling. Naast sessies met de Gyrostim en een breed palet aan oefeningen maakt ook het gebruik van supplementen deel uit van het behandelplan van de jonge inwoonster van Wateringen. “Ik gebruikte XO-7, XO-MCT en Q3. De eerste is bedoeld om de hersenplasticiteit te verbeteren en de laatste is voor de darmflora. Omdat het waarschijnlijk is dat resterende hoofdpijn door ontstekingsreacties worden veroorzaakt, start Mieke op advies van haar behandelaar met een koolhydraatarm dieet. “Dit kan namelijk helpen bij het onderdrukken of verhelpen van deze ontstekingsreacties. Na een paar dagen dit dieet gevolgd te hebben voelde ik me al zoveel beter. Ik had ook direct veel meer energie en ik kon stoppen met andere supplementen voor mijn darmen, die ik daarvoor gebruikte.” Blij is Mieke ook met het verminderen van haar nekklachten. Met behulp van enkele functioneel neurologische correctiebehandelingen weet haar behandelaar haar hierbij te helpen.

Geen rozengeur en maneschijn

Al tijdens de eerste serie behandelingen na de intake merkte Mieke al verschil. “Zo was er een bepaalde soort hoofdpijn, waar ik vooral last van had bij druktes of als ik zelf een gesprek moest voeren, die echt minder werd.” Omdat Mieke na de behandeling steeds extreem vermoeid is, laat ze zich na de intake steeds vergezellen door haar vader of moeder. Waar Mieke stappen vooruit maakt, is het gedurende de behandelperiode niet alleen rozengeur en maneschijn wat de klok slaat. “De onbalans in mijn hersenhelften zorgde ervoor dat mijn ogen niet altijd helemaal symmetrisch stonden of bewogen. Dat vertaalt zich in pijn aan mijn oogspieren, wat vervolgens doortrekt naar mijn hoofd en resulteert in hoofdpijn. Met behulp van speciale oogoefeningen die gericht 1 oog dan wel 1 hersenhelft aansturen, werken we hieraan.” Al met al ervaart Mieke dat het herstel niet in een rechte lijn verloopt. “Soms heb ik een paar weken lang een terugval, maar dat schijnt normaal te zijn. Per saldo merk ik echter dat ik goed vooruitga. Zolang mijn activiteiten tot een minimum beperkt blijven, voel ik me de laatste drie weken weer bijna de oude. Ik kan zonder problemen tv kijken, lezen en met mijn telefoon in de weer zijn. Hoofdpijn heb ik op sommige dagen zelfs niet meer. Ik heb er dan ook eindelijk vertrouwen in dat het weer helemaal goed gaat komen. 

Eindelijk begrepen

Mieke is goed te spreken over het Functioneel Neurologisch Instituut. “Na al die consults bij andere zorgprofessionals is het zo fijn als je op een plek komt, waar ze je eindelijk begrijpen. Daarnaast is het een fijn gevoel dat ik, als ik eens een terugval heb, altijd kan bellen. En vervolgens snel langs kan komen. Bijzonder vind ik het ook dat de assistentes altijd direct weten wie ze voor zich hebben, als je belt. Zolang als er vooruitgang is, kom ik er graag.”