"Wat ik heb gehad, wens ik mijn ergste vijand niet toe"

Als Niels Vertelman op een vrijdag in september na een klus met zijn bestelbus onderweg naar huis is, kan de 22-jarige timmerman nog niet bevroeden hoe zijn leven even later compleet op zijn kop komt te staan. Een auto-ongeluk leidt ertoe dat Niels in een neerwaartse spiraal terecht komt, die zijn weerga niet kent. Met hulp van het Functioneel Neurologisch Instituut krabbelt Niels weer op en kan hij langzaamaan zijn oude leven weer oppakken. 

“Op een kruispunt kwam er een auto van links, die mij geen voorrang verleende, en zich linksachter in het bestuurdersportier boorde.” Daar houdt de herinnering aan het ongeluk ook zo’n beetje op voor Niels. “Eigenlijk is alles vanaf het moment van de klap tot een half jaar erna eigenlijk heel wazig. Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren dat ik na het ongeluk zelf naar huis ben gereden.” Thuis aangekomen gaat Niels naar bed met een zere nek om de volgende ochtend met veel pijn in de nek en rug wakker te worden. “Ik ben toen naar de huisarts gegaan. Die vermoedde dat mijn spieren gekneusd waren. Hij adviseerde me het vier weken rustig aan te doen en dan met fysiotherapie te starten. Een foto van mijn nekwervels liet ook geen schade zien.” 

Ernstige hoofdpijn

Als na twee weken Niels’ klachten juist toenemen in plaats van verminderen, trekt hij weer aan de bel bij de huisarts. “Naast de nek- en rugpijn kreeg ik ook last van ernstige hoofdpijn.” De huisarts verwijst Niels naar de neuroloog, die een MRI-scan laat maken. “Dat leverde echter ook niets op. Na het doen van wat basistestjes om neurologische schade te kunnen vaststellen, concludeerde de neuroloog dat het een hersenschudding moest zijn.” Ook een neuropsychologisch onderzoek werpt geen ander licht op de zaak, waarna de conclusie luidde dat Niels niets mankeerde, laat staan blijvende hersenschade zou hebben. Uiteindelijk wordt Niels verwezen naar de revalidatiearts. “Daar was de boodschap dat ik maar zo goed mogelijk met de klachten moest leren omgaan. Het was wel duidelijk dat ze daar niet de oorzaak gingen achterhalen, laat staan oplossen.” In diezelfde periode is Niels ook onder behandeling bij een fysiotherapeut en een osteopaat. “Dat gaf wel wat verbetering. Ik kreeg weer iets meer bewegingsvrijheid in mijn nek, schouders en rug en de doorbloeding in mijn hoofd werd iets beter. De hoofdpijn bleef echter, net zoals de overgevoeligheid voor licht en geluid.” 

Second opinion

Een second opinion bij een andere neuroloog brengt helaas ook geen schot in de zaak. “Volgens die neuroloog was het ongeluk de laatste druppel, die de emmer deed overlopen. Nu heb ik weliswaar best wel wat meegemaakt in mijn jonge leven, maar ik sta juist positief en met kracht in het leven. Dat sloeg dus helemaal nergens op. Ik bleef die zware hoofdpijn houden. En ik had 24/7 last van mijn nek en rug. De hoofdpijn was ondraaglijk en licht en geluid kon ik niet verdragen. De eerste twee weken heb ik alleen maar in bed gelegen, in het donker en in absolute stilte. In de derde week moest ik mezelf ertoe dwingen om af en toe op de bank in de woonkamer te gaan liggen. Zelfs als het buiten grijs en bewolkt was, dan moest ik in huis een zonnebril en een pet opdoen.” Tegen de pijnklachten en de continue hoofdpijn krijgt Niels medicatie voorgeschreven. “Maar daar werd ik zo ontzettend suf van. Ik was net een zombie en voelde totaal geen emotie.” Afspreken met vrienden is dan inmiddels allang geen optie meer. “Pas na een half jaar kon er af en toe een vriendin langskomen om kort een kaartspelletje te doen. Naar een verjaardag gaan, ging echt niet. Ik kon me met zo’n overload aan prikkels niet concentreren op een gesprek. Na een uurtje met alleen wat water was ik dan volledig kapot en betaalde ik drie dagen lang de rekening. Dan was ik zo overprikkeld en had ik zo’n erge hoofdpijn. Echt niet normaal. En geloof me, ik houd wel van een feestje. Dat ongeluk heeft dan ook echt mijn leven afgepakt.” 

Voornaam

Gelukkig zijn Niels’ moeder en zussen een grote steun voor de jonge inwoner van Lutjebroek. Op zoek naar hulp komt Niels uiteindelijk via-via in contact met het Functioneel Neurologisch Instituut. “Het viel me op dat ik daar met mijn voornaam werd aangesproken. Daar kreeg ik eindelijk het idee een club mensen getroffen te hebben, die snapten wat ik had meegemaakt en hoe ik me voelde. De vragen, die me werden gesteld, waarom had niemand anders die eerder aan me gesteld? Net zoals de testen, die ik er onderging. Waarom had ik die niet in het ziekenhuis gehad? Mijn beide hersenhelften bleken niet goed met elkaar te communiceren als gevolg van de klap van het ongeluk.” Niels’ behandelaar past als onderdeel van het behandelplan enkele neurologische correcties toe aan diens nek en rug. Ook neemt Niels tijdens de behandelsessies plaats in de Gyrostim. In dit geavanceerde medische apparaat worden neurologische patiënten met behulp van zorgvuldig bepaalde bewegingsprofielen behandeld. Daarnaast start Niels met de voedingssupplementen Gabax en XO-7 (zalmolie). 

Weer afspreken

“Na de eerste twee behandelingen voelde ik me flink beroerd en was ik echt kapot. Daar was ik al voor gewaarschuwd. Maar na de derde behandeling werd ik wakker met veel minder hoofdpijn.” Vanaf dat moment gaat het bergopwaarts met Niels. Ik kreeg weer meer energie en kon geluiden beter verdragen. Ik was eerder uit eigen initiatief gestart om op therapeutische basis op maandag, woensdag en vrijdag bij een bouwbedrijf, dat mij veel heeft gesteund, kleine klusjes te doen. Denk dan bijvoorbeeld aan het inruimen van het magazijn. Dat deed ik dan 6 uur per dag. Op dinsdag en donderdag was ik dan weliswaar helemaal gesloopt, maar ik was zo blij om me weer nuttig te kunnen maken en onder de mensen te zijn.” Anderhalve maand en acht behandelingen later heeft Niels dit therapeutische regime succesvol kunnen uitbreiden van driemaal 6 uur naar vijfmaal 8 uur. “En het gaat steeds beter, daar ben ik zo blij mee. Wat ik heb gehad, wens ik mijn ergste vijand niet toe. Ik dacht er al serieus aan om mijn passie als timmerman op te geven. Ik ben dan ook zo blij dat ik met mijn klachten bij het Functioneel Neurologisch Instituut terecht ben gekomen. Nu kan ik me weer nuttig maken en afspreken met mijn vrienden. Ik had echt niet meer durven dromen dat ik er weer zo aan toe zou zijn als ik me nu voel.”